Wat zelfrijdende auto's vertraagt

Waarom we nog steeds geen massale verschuiving naar autonoom rijden zien

Via: Anry Sergeev | gisteren, 17:06

Nog maar een paar jaar geleden schetsten futuristen beelden van een wereld zonder bestuurders: auto's die kinderen zelfstandig naar school brengen, taxi's die op afroep komen zonder dat er een mens achter het stuur zit en ongelukken die tot een statistisch nulpunt worden teruggebracht. De realiteit van 2025 is minder glanzend: er is nog geen massale uitrol van autonome voertuigen en de vooruitzichten zien er veel bescheidener uit dan in de reclamespotjes van Tesla of Waymo.

Technologie heeft een complexiteitsplafond bereikt

Het probleem zit hem niet in luide beloften, maar in de realiteit van complexe stedelijke omgevingen. AV-sensoren (LiDAR, radar, camera's) vormen samen de "ogen" van de auto, maar zelfs die kunnen blind worden in regen, sneeuw of mist. En neurale netwerken die auto's besturen raken nog steeds de weg kwijt in ongebruikelijke situaties: onverwachte voetgangers, wegwerkzaamheden, plotselinge ongelukken voor de deur - dit alles is een "lange staart" van scenario's die niet volledig kunnen worden voorspeld.

Ga dieper:

Het SAE-classificatiesysteem definieert 5 niveaus van autonomie van auto's: Niveau 0 - helemaal geen automatisering, de bestuurder regelt alles. Niveau 1 - assistentie bij bepaalde functies (cruise control, rijstrookbehoud). Niveau 2 - gedeeltelijke automatisering, de auto regelt de snelheid en richting, maar de bestuurder moet alert zijn (Tesla Autopilot). Niveau 3 - voorwaardelijke autonomie, de auto bestuurt zichzelf onder bepaalde omstandigheden, maar de bestuurder moet reageren op verzoeken van het systeem. Niveau 4 - hoge autonomie in aangewezen gebieden (robotaxis), zonder menselijke tussenkomst en met beperkingen voor grondgebied en weer. Niveau 5 - volledige autonomie overal en altijd, geen stuur of pedalen nodig. Vandaag de dag zijn de niveaus 2-3 beschikbaar in auto's die in massa geproduceerd worden, en niveau 5 blijft een ver doel.

Het vertrouwen van het publiek staat op de rem

Opvallende ongelukken met drones(Cruise in Californië of Uber in Arizona) hebben een stempel gedrukt op de gedachten van mensen. Uit een AAA-enquête van begin 2025 bleek dat 60% van de Amerikaanse bestuurders bang is om in een autonome auto te stappen. Scepsis wordt ook aangewakkerd door marketinggimmicks, wanneer L2-systemen worden gepresenteerd als "volwaardige automatische piloot".

Wetgeving en geld zijn nog twee remmen

Terwijl de regelgeving in de VS versnipperd is over verschillende staten en er in de EU alleen wordt gewerkt aan een uniform kader, timmert China hard aan de weg met gecentraliseerde programma's. Fabrikanten zijn bang voor aansprakelijkheid. Fabrikanten zijn bang voor aansprakelijkheid: wie krijgt de schuld als een drone een ongeluk veroorzaakt - de bestuurder, de fabrikant of de softwareontwikkelaar?

Duur speelgoed voor de rijken?

LiDAR wordt steeds goedkoper, maar een volledige set sensoren en computers voor een autonome auto maakt de prijs van een auto nog steeds tienduizenden dollars hoger. Massaproductie zou de prijzen omlaag moeten brengen, maar zonder een stabiele vraag is het een vicieuze cirkel.

Cyberdreigingen en privacy - nieuwe uitdagingen

Een auto hacken via Wi-Fi of een GPS-signaal omzeilen? Dit is geen scenario uit een tv-serie, maar echte gevallen ( 1, 2 meer) door onderzoekers. En terwijl fabrikanten op zoek zijn naar een balans tussen het verzamelen van gegevens voor AI-training en de privacy van de gebruiker, dragen datalekschandalen niet bij aan het vertrouwen.

Bottom line: geen sprint, maar een marathon

Autonome auto's zijn niet van de radar verdwenen - ze rijden al in de vorm van robotaxi's in de VS en China, autonome vrachtwagens op de snelwegen en shuttles op campussen. Maar de weg ernaartoe is een marathon van tientallen jaren. We moeten de vooruitgang op het gebied van technologie, wetgeving, economie en culturele perceptie synchroniseren.

En terwijl we wachten op niveau 5 autonomie in elke tuin, is het de moeite waard om te onthouden dat zelfs een menselijke bestuurder niet altijd perfect is, maar we zijn nog niet klaar om het stuur over te geven aan algoritmen zonder de geconditioneerde reflex "hou je handen aan het stuur". Dit is een race waarbij het niet gaat om snelheid, maar om betrouwbaarheid.

Voor wie meer wil weten